پری بیوتیکها ترکیباتی آلی هستند که برای اولین بار در سال ۱۹۷۰ تأثیر آنها در بهبود سلامت دستگاه گوارش طیور مشخص گردید. مجموع این ترکیبات که خود قابل جذب نبوده ولی سبب رشد میکروارگانیزمهای مفید دستگاه گوارش میشوند در سال ۱۹۹۵ توسط گیبسون و همکاران به نام پری بیوتیک نامگذاری شد.