مایوتوکسین ها ترکیبات سمی هستند که به طور طبیعی توسط تعدادی از قارچها و در شرایط خاصی تولید می شوند. در صنعت پرورش حیوانات فارمی که ذرت، دیگر غلات و کنجاله دانه های روغنی بخش عمده ای از خوراک را تشکیل می دهد، آلودگی های مایکوتوکسینی میتواند علاوه بر وارد کردن خسارات جبران ناپذیر در صنعت، سلامت انسان را نیز از طریق مصرف محصولات حیوانات فارمی تهدید کند.

مایکوکسین ها برای اولین بار در اوایل دهه ۱۹۶۰ در انگلستان و به دنبال بروز تلفات سنگین در پولت های بوقلمون از مواد اولیه مورد استفاده در خوراک جدا گردید. عامل بیماری که در ابتدا به علت ناشناخته بودن به نام بیماری ایکس (X Disease) نامیده شد و بیش از 100 هزار قطعه تلفات را به دنبال داشت، بعد از تحقیقات فراوان مشخص گردید که ناشی از ماده ایست که مایوتوکسین نامگذاری شد و از طریق کنجاله بادام زمینی آلوده وارداتی از برزیل، وارد خوراک شده بود. از آن تاریخ تاکنون بیش از ۱۰۰ نوع مایکوتوکسین شناخته شده و نامگذاری شده اند که تعدادی از آن ها همواره سبب ایجاد خسارت ها به درجات متفاوت در صنعت پرورش حیوانات فارمی می گردد.

از آنجا که مایوتوکسین ها میتوانند قبل و بعد از برداشت، حمل و ذخیره مواد اولیه تولید شوند و نیز حتی ممکن است این سموم در مواد اولیه به ظاهر سالم نیز به وفور یافت شوند، لذا موثرترین روش برای پیشگیری از بروز عوارض مسمومیت علاوه بر رعایت تمام نکات بهداشتی در نگهداری مواد اولیه و خوراک، افزودن مایکوتوکسین بایندرهای موثر به خوراک می باشد.